قرص افزایش میل زنان فوری

ویاگرای زنانه؟؟ چه تفاوتی با ویاگرای مردانه دارد؟؟؟

زنان در طول زندگی خود نوسانات زیادی را در میل جنسی شان تجربه می کنند. علت این نوسانات اغلب تغییرات فیزیولوژیک مانند بارداری و یائسگی، اضطراب و همینطور تغییراتی است که در روابط عاطفی آن ها رخ می دهد.

اما نزدیک به ۱۰ درصد از زنان از مشکل میل جنسی کم رنج می برند، مسأله ای که می تواند ناراحتی ها و مشکلاتی برای آن ها به بار آورد. به این اختلال، اختلال کم فعالی میل جنسی گفته می شود.

مکمل های بدون نسخه ای از جمله مکمل های گیاهی برای کنترل این اختلال، اثرات تقریبا اثبات شده ای ندارند، . اما در سال های اخیر، سازمان غذا و داروی آمریکا (‌FDA)، دو داروی تجویزی مخصوص کنترل کمبود میل جنسی را تأیید کرده است.

به این داروها اغلب "ویاگرای زنانه" گفته می شود، نامی که از داروهای مخصوص برطرف کردن مشکلات جنسی آقایان ( اختلال نعوظ ) گرفته شده است اما این داروها که برای مشکلات جنسی زنان تولید شده اند، شباهت چندانی به ویاگرای مردانه (سیلدنافیل) ندارند. در واقع این داروها عملکرد بسیار متفاوتی در زنان دارند.

داروهای "ویاگرای زنانه" کدام هستند؟

دو دارویی که به تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا رسیده اند، عبارتند از:
1- فلیبانسرین (Flibanserin) با نام تجاری آدی (Addyi): نوعی قرص که باید هر روز یک عدد از آن مصرف شود. سازمان غذا و داروی امریکا در سال 2015، داروی فلیبانسرین را برای درمان "اختلال کم فعالی میل جنسی زنان" (HSDD) در زنان در سنین قبل از یائسگی مورد تایید قرار داد به نوعی قویترین قرص افزایش میل جنسی زنان

ولی برای زنان بعد از یائسگی کاربرد ندارد و مورد تایید نیز نمی باشد. فلیبانسرین، اولین دارویی است که برای درمان اختلال رضایت مندی جنسی در زنان، مورد تایید قرار گرفت. این دارو به شکل قرص های 100 میلیگرمی دردسترس است و با دستور روزی یک عدد هنگام خواب مصرف می شود.

لیبلینگ دارو، در ارتباط با خطر افت شدید فشار خون و سنکوپ، در بیمارانی که در دوره درمان از الکل یا دچار اختلالات کبدی هستند، هشدار می دهد. فلیبانسرین در درمان اختلال عملکرد جنسی در بیماران یائسه توصیه نمی شود.

داروهای ضد بارداری خوراکی و آنتی بیوتیک‌هایی که معمولاً برای درمان عفونت‌های دستگاه ادراری در بیماران استفاده می‌شوند نیز ممکن است بر متابولیسم دارو تأثیر بگذارند. در صورت عدم‌ پاسخدهی پس از ۸ هفته مصرف‌، باید قطع شود.

2- برملانوتاید (Bremelanotide) با نام تجاری وایلیسی (Vyleesi): در سال 2019 توسط FDA در زنان قبل سنین یائسگی تایید شد. داروی تزریقی است که باید توسط خود مصرف کننده حداقل ۴۵ دقیقه قبل از برقراری رابطه جنسی، بصورت زیرجلدی به شکم یا ران تزریق شود.

در هر ۲۴ ساعت فقط یک تزریق باید انجام شود و توصیه می شود در ماه بیش از ۸ تزریق انجام نشود.این دارو از طریق کنترل میزان پیام ‎رسان‎های عصبی دوپامین و سروتونین، سعی در کاهش اضطراب و بهبود میل جنسی دارد.

مصرف برملانوتاید میزان دوپامین را بالا می‎برد و از ترشح سروتونین جلوگیری می‎کند.

فلیبانسرین باید به صورت روزانه مصرف شود، چه قصد برقراری رابطه جنسی داشته باشید و چه نداشته باشید. اما برملانوتاید باید فقط زمانی که به آن نیاز هست، حداقل ۴۵ دقیقه قبل از رابطه جنسی تزریق شود.

بنابراین، مزیت برملانوتید در مقایسه با فلیبانسرین این است که قبل از فعالیت جنسی پیش بینی شده به جای هر روز مصرف می شود که بطور بالقوه خطرات و عوارض جانبی را کاهش می دهد و از نیاز به مصرف روزانه دارو جلوگیری می کند.

عوارض جانبی شایع دارو شامل

تهوع، استفراغ، گرگرفتگی، سردرد و واکنش های محل تزریق می باشد.

آیا ویاگرا مردانه در بهبود عملکرد جنسی زنان کاربرد دارد؟

ویاگرا به عنوان یک درمان در اختلال عملکرد جنسی در زنان، مورد آزمایش قرار گرفته است. بااین حال، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA)، استفاده از ویاگرا را بدین منظور در زنان تایید نکرده است.

این نکته حائز اهمیت می باشد که مهارکننده های فسفودی استراز (PDE-5) مانند سیلدنافیل و تادالافیل در اختلالات جنسی زنان موثر نیستند،

مگر برای زنانی که اختلالات جنسی/برانگیختگی یا اختلال در ارگاسم مرتبط با داروهای مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) (داروهایی مانند فلوکستین، سرترالین، سیتالوپرام و ...) دارند.

برای زنانی که قطع SSRIs یا استفاده از سایر داروهای ضدافسردگی توصیه نمی شود - درمان با مهار کننده PDE-5 - ممکن است عملکرد جنسی را بهبود بخشد.

با این حال، بیماران باید مطلع شوند که این داروها برای استفاده در زنان توسط FDA تأیید نشده اند.
"انجمن متخصصین زنان و زایمان آمریکا" (ACOG)، داروهای مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) را شایع ترین داروهای مرتبط با اختلال در عملکرد جنسی اعلام میکند ( ACOG Level C ).

بنابر مطالعه‎ای که سال ۲۰۱۶ انجام شد، از هر ۱۰ زن در آمریکا یک نفر اختلال کمبود میل جنسی دارد و بیشتر آن‎ها هرگز به دنبال درمان نمی‎روند.

سوال اصلی همچنان این است آیا کمبود میل جنسی در زنان یک بیماری به حساب می‎آید؟ طبق برآوردهای تحلیلگران شرکت لیرینک (شرکت تأمین سرمایه در آمریکا که روی خدمات درمانی تمرکز دارد) نزدیک به ۶ میلیون نفر از زنانی که در دوران پیش از قاعدگی هستند از این مسأله رنج می‎برند اما ۹۵ درصد آن‎ها نمی‎دانند مشکل سلامتی دارند."