کافئین به صورت تئوری به نظر می رسد که اثر
ضد پلاکتی دارد، بنابراین در مصرف با سایر گیاهان و مکمل های ضد انعقاد مثل
آنژلیکا، میخک، دانشن، سیر، زنجبیل، جینکوبیلوبا، جین سینگ باید احتیاط کرد.
تانن موجود در قهوه سبز می تواند باعث کاهش
اثر فنوتیازین ها (فلوفنازین، کلرپرومازین، هالوپریدول، تیوریدازین و تری
فلوئوپرازین) و ضد افسردگی سه حلقه ای شود.
کینولون ها، تربینافین، وراپامیل و فنیل
پروپانول آمین ممکن است سطح پلاسمایی کافئین را افزایش دهد. به علت وجود کافئین در
این محصول، در صورت مصرف همزمان با داروهای قلبی - عروقی و اعصاب و روان با پزشک
مشورت شود.
در کودکان عوارض کافئین شدیدتر از
بزرگسالان می باشد و نباید در این گروه سنی مصرف شود. قبل از مصرف در دوران شیردهی
باید با پزشک مشورت شود. در دوران بارداری منع مصرف دارد.
روزانه دو وعده صبح و عصر نیم ساعت قبل از
غذا به همراه یک لیوان آب میل شود.
مصرف طولانی مدت قهوه کافئین دار با مقدار
بیش از 1.5 گرم کافئین در روز می تواند باعث عوارض (وابسته به دوز) ناشی از کافئین
شود که شامل اضطراب، عصبانیت، تپش قلب، دیورز، تهوع، استفراغ، اسهال، بی اشتهایی،
بی خوابی، بی قراری، آریتمی، افزایش دفع کلسیم و وابستگی جسمی می باشد. اسید
کلروژنیک همچنین ممکن است یک اثر ملین داشته باشد و موجب اسهال، افزایش اسیدیته
معده و تحریک معده گردد
